به گزارش خبرنگار ریتم نو، اکنون دیگر اغلب چهرههای استیجی به دنبال یک بازار استاندارد که حرفی برای گفتن داشته باشد؛ نیستند و تنها به دنبال تولید آثاری هستند که توجه قشر خاص به اصلاح «کنسرت برو» را به خود جلب تا آنها را راضی کند برای کنسرتهای گرانقیمتشان، پول خرج کنند و دیگر خبری از رقابت بین خوانندگان پاپ برای به دست آوردن جایگاهی جهان نیست.
خیلیها معتقدند اوضاع امروز موسیقی، تولیدات مصرفی و افرایش بلیتهای کنسرت را «مافیا» تعیین میکند کلمه نام آشنایی که چند سالی ست در موسیقی باب شده و چندنفری را در بطن خودش جایداده است و اغلب معتقدند که تهیهکنندگان با قراردادهای یکسر سود همان مافیاها هستند که سمتوسوی موسیقی را به دست گرفتهاند البته هستند هنرمندانی که بیتوجه به این جریانات مافیا گونه راه خودشان را میروند و معتقدند که هنر جایش را در بین مخاطبانش پیدا میکند. اما این موضوع را هم نباید در نظر گرفت که هرچه موسیقی به سمت مصرفگرایی برود همانقدر به هنر تجملاتی نزدیک و نزدیکتر میشود و میتواند به آسیب جدی به بدنه هنر بهخصوص موسیقیهای جدی وارد کند کما اینکه تاکنون نیز باعث شده تا حضور موسیقیهای ردیف دستگاهی، آوازی و ایرانی بر روی استیج کمتر و کمتر شود.