ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

به گزارش خبرنگار ریتم نو، افزایش قیمت بلیت‌های کنسرت باعث شده تا موسیقی به یک صنعت و تجارت درآمدزا برای افرادی خاص تبدیل شود و سالن‌ها هرروز شاهد حضور خوانندگان پاپ با طرفدارانی از قشر پردرآمد جامعه باشد. اما این افزایش قیمت چگونه شکل‌گرفته است؟

یکی از تهیه‌کنندگان موسیقی می‌گوید که «بلیت‌های کنسرت‌ها بر اساس شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه اعضای صنف تهیه‌کنندگان آثار موسیقی، با مشورت یکدیگر و کارشناسی و تحلیل قیمت‌گذاری شده است و اگر گران‌تر از رِنج اصلی و خارج از عرف، تعیین شود، بلیت‌ها به فروش نمی‌رود.» اما این در حالی است که خیلی‌ها معتقدند تعیین قیمت بلیت از 170 تا 490هزار تومان (بدون احتساب مالیت 9 درصد بر ارزش‌افزوده) برای کنسرت‌ها، موسیقی را به هنر لاکچری تبدیل کرده و کسی که می‌تواند در این گرانی‌ها پول بلیت کنسرت را بدهد از اکثریت مردم نیست و مخاطبان این روزهای کنسرت‌ها قشر پردرآمد جامعه هستند و می‌توان گفت؛ بیش از هشتاد درصد مردم جامعه به کنسرت نمی‌روند و کنسرت دیگر جایی در سبد فرهنگی‌شان ندارد.

بسیاری از اهالی موسیقی و تهیه‌کنندگان معتقدند که سخت است در کل کشور شاهد افزایش قیمت باشیم اما بخواهیم موسیقی و کنسرت از این قاعده مستثنا باشد. از طرفی افزایش هزینه‌های اجاره سالن‌ها، تبلیغات، دستگاه‌های نور و صدا، کارگردانی، تری دی مپینگ و غیره از علل اصلی افزایش قیمت بلیت‌های کنسرت است.

در این میان هزینه‌های تولید آثار جدید هنرمندان و تبلیغ آن‌ها نیز از دیگر عوامل تأثیرگذار خواهد بود چراکه با حذف انتشار آلبوم به‌واسطه پخش دیجیتالی آثار، عدم وجود رسانه‌ای پرقدرت برای ارائه آثار موسیقی به‌صورت قانونی و قابل‌دسترس برای مخاطبان و هنرمندان، تنها راه درآمدی خوانندگان و تهیه‌کنندگان موسیقی؛ کنسرت است که حالا به خاطر شرایط اقتصادی با افزایش چشمگیری مواجه شده است.

افزایش قابل‌توجه بلیت‌های کنسرت از طرفی کار خوانندگان را برای جذب مخاطب به‌اصطلاح «کنسرت برو» سخت و جامع هدف آن‌ها را نیز کوچک‌تر کرده است و از طرفی باعث شده تا شاهد برگزاری متعدد کنسرت‌های چند چهره خاص باشیم که قابلیت پر کردن و کشاندن مخاطب به سالن‌ها رادارند.

همچنین حضور چند چهره بر روی استیج می‌تواند زنگ خطری برای هنرمندان مستقل نیز باشد که با توجه به هزینه‌های بالای برگزاری یک کنسرت، هنوز پس از گذشت دو سال از فراگیری بیماری کرونا نتوانسته‌اند روی صحنه ظاهر شوند و به‌نوعی می‌توان گفت ایران با صنعتی شدن موسیقی و به حاشیه رفتن هنرمندان مستقل مواجه شده و به‌طورکلی موسیقی در خدمت پول قرارگرفته و مقابل آن سر خم کرده است.