رضا صادقی | تو کی هستی
رضا صادقی ازجمله خوانندگانی است که آثارش را فارغ از جریان مارکت موسیقی پاپ تولید میکند و تاکنون سعی کرده قطعات بهروزی را در همان سبک و سیاق خود تولید و منتشر کند البته او همیشه از اولین آثارش تا به امروز از کارهای جدید و خلاقانه هراسی نداشته و حتی استقبال کرده که نتیجه آن کارهایی ست که از او شنیده میشنویم. درواقع او فارغ از موفقیت یا عدم موفقیت آثارش، طرفداران خودش را دارد و باید بگویم کار تازه او قدرت کارهای پیشینش را ندارد اما لحن خواندن صادقی همچنان شیرین و دلنشین است.
صادقی درست است که همیشه به سراغ ترانههای قابلدرک و بهدوراز هرگونه پیچیدگی در کلام میرود اما ترانه این کار برگرفته از آثار قدیمی اوست و نتوانسته باب جدیدی از وضعیت موسیقی روز مارکت را به مخاطب ارائه کند. ملودی و تنظیم کار نیز یکنواخت است و تنظیمکننده میتوانست در قسمت ترجیعبند از ساز بندی جدیدی استفاده کند تا ریتم شلوغ شود. درواقع خواننده با قدرت صدا و تحریرهایش توانسته ملودی را از یکنواختی دربیاورد و متأسفانه تنظیمکننده نتوانسته از نهایت پتانسیل صدا و توانایی خواننده برای هرچه زیباتر شدن قطعه استفاده کند.
محمد علیزاده | گل
با توجه به همکاریهای موفق پازل بند و محمد علیزاده در ده سال گذشته و شناخت کافی این گروه از فضای کاری خواننده و همچنین فعالیت مستمرشان در مارکت استیجی میتوان گفت قطعهای متناسب با فضای روز مارکت موسیقی پاپ و همسو باسلیقه مخاطبان نوجوان که شنونده اصلی این سبک و سلیقه موسیقی هستند؛ تولیدشده هرچند که این قطعه میتوانست در فضای خلاقانهتر ساخته شود اما معمولاً این استایل بیشتر موردتوجه مخاطبان است.
آرین بهاری با توجه به آثار شخصی خودش بهعنوان خواننده و تنظیمکننده در مارکت، قطعه جدید محمد علیزاده را مبتنی بر فضای الکترونیک و بدون استفاده از سازهای زنده ساخته است البته خواننده اثر با توجه به زمان انتشار این قطعه و نزدیک شدن به فصل بهار؛ میتواند تنظیم مجدد یا ریمیکسی از آن در روزهای آتی منتشر تا شانس بیشتری برای قرار گرفتن اثرش در پلی لیست مخاطبان در تعطیلات نوروزی پیدا کند.
ترانه و ملودی قطعه جدید، اتفاق تازهای را رقم نزده و آنقدری متفاوت نبوده و محمد علیزاده همان امضای همیشگی خودش را در انتخاب آن داشته است از طرفی آهنگساز نیز سعی کرده کاری همانند قطعات پیشین او ارائه دهد.
آرمین زارعی | دوست دارم
همیشه ترکیب آرمین زارعی و مسعود جهانی را میتوان برنده خواند چراکه تاکنون آثار بسیار خوبی از این دو نفر منتشرشده و کار تازه او نیز از این قاعده مستثنا نیست.
جهانی در تنظیم این کار، خلاقانه عمل و از صداهای متفاوتی استفاده کرده که مثل همیشه از ریزهکاریهای بسیار خوبی برخوردار است و فراز و نشیبهای بجایی دارد به خاطر همین است که آرمین برای ساخت قطعه جدید خود ریسک همکاری با تنظیمکنندگان دیگر را نپذیرفته و با مکمل خود این راه را ادامه داده است.
اما دلیلی که باعث میشود کارهای جدید او آنطور که بایدوشاید مورد استقبال مخاطبان قرار نگیرد دوری او از فضای بهاصطلاح زیرزمینی و غیرمجاز است و ترانه این کار بااینکه سعی در تکرار فضای گذشته را دارد اما از کلامی عاشقانه برخوردار است. از طرفی فعالیت او بهعنوان یک خواننده رسمی در چارچوب فضای مجاز باعث شده تا کارهایش رنگ و لعاب گذشته را نداشته باشد و بهنوعی دست او برای استفاده از برخی کلمات بسته است. هرچند که ملودی اثر، فضای کارهای پیشین او را تداعی میکند.