[مریم رفائی] سینا جهانآبادی میگوید: هرلحظه همراه استاد بودن برایم خاطرهانگیز بود. زمانی که من هنرستان میرفتم ساز کمانچه نداشتم یک روز زمانی که منزلشان بودم به من و همایون گفتند که بهاتفاق پیش آقای امیر عطایی برویم و برایتان کمانچه سفارش بدهم ما به کارگاه آقای عطایی رفتیم و استاد به ایشان گفتند دو تا کمانچه مثل هم برایمان بسازند که وقتی این سازها آماده شد استاد این کمانچه را به من هدیه دادند همیشه این ساز برایم جایگاه ویژهای دارد و هیچوقت این محبتشان را فراموش نمیکنم.