+ هوشنگ کامکار: نکند دولت ضعیف است که نباید دستمزد بالا بگیریم؟
+امیرعباس ستایشگر: بینظمترین و سریترین فستیوال کل سالها را مشاهده کردید
+ مانی جعفر زاده: چگونه میشود با شنیدن چهل و پنج ثانیه از یک اثر به آن رأی داد؟!
+پیمان ساکت :یکی از داورهای اثر خودم بودم ولی...
+مانی جعفر زاده: خیلی داورها گفتند ما دوست نداشتیم فلانی جایزه بگیرد اما ...
+امیرعباس ستایشگر: برای گرفتن دستمزد بالا استاد کامکار و سهراب پورناظری مقصر نیستند
این نشست که در دوشنبه سیزدهم اردیبهشتماه سال جاری شکل گرفت، با اجرای «رضا مهدوی» و حضور «مانی جعفر زاده» و «امیرعباس ستایشگر» بهعنوان منتقد؛ همچنین وجود چهرههایی مثل استادان«هوشنگ کامکار» ، «پیمان ساکت»و چند چهرهی دیگر در عرصهی موسیقی و تولید آثار شنیداری در خصوص مبحث مذکور برگزار شد.
«شهرام صارمی» دربارهی عدم حضور «حمیدرضا نوربخش» گفت:همیشه از طرفهای مورد انتقاد خواهش میکنم تا در جلسه حضور پیدا کنند و گفتمانی بین اهالی موسیقی صورت بگیرد اما... ده روزی میشود که «حمیدرضا نوربخش» دوست عزیزم شماره تلفن من را جواب نمیدهد.من اصلاً ناراحت نمیشدم اگر میگفت که در جلسهی شما حضور پیدا نمیکنم یا جلسهی شما خوب نیست یا هر چیز دیگر اما به نظرم در ارتباط دوستانه بهتر بود که جواب من را حداقل با این جملات میداد.
وی در ادامه افزود:حضور این جامعهی آماری در چنین جلسهای میتواند آیینهای باشد برای علاقهی ما به موسیقی! به نظرم تا ما تغییر نکنیم ،موسیقی هم تغییر نخواهد کرد.
«امیرعباس ستایشگر » در صحبتهای خود ضمن اشاره به محاسن جشنوارهی مذکور، مثل حضور گروههای راک ،تشکیل نشست خبری برای بعضی از گروههای موسیقی (نه همهی آنها)و تبلیغات شهری در سطح وسیع گفت: از سال 87در جریان فستیوالهای فجر بودهایم و بهنوعی در آنها حضورداشتهام اما باید بگویم به نظرم این جشنواره بینظمترین و سریترین آنها بود.حدود شش بار جدول برنامهها تغییر کرد؛خیلی از گروهها بعد از تائید نهایی _چند روز قبل اجرایشان_از لیست فستیوال حذف شدند؛ دستمزدها نوسان زیادی داشت( دستمزد آقای پورناظری و کامکار را اعلام کنید) اما اعتقاددارم استاد «هوشنگ کامکار» و «سهراب پورناظری» به خاطر گرفتن دستمزد بالا مقصر نیستند ؛باید دید چه کسی و چرا چنین دستمزدی را تصویب کرده و چرا بعضی دستمزدها آنقدر پایین بود.
«مانی جعفر زاده»در خصوص داوری جشنواره گفت: همهی کارهای ما محفلی شده است.کاش خود جناب «نوربخش » حضور داشتند....به نظر من جشنواره یا باید آکادمیک باشد یا بهصورت هیئتداورانی اداره شود.اگر قرار بود هیئتداوران باشند معمولاً در همهجاهای دنیا تعداد داوران فرد و به نه تا نمیرسد.جالب است بدانید تعداد داوران هشتادودو نفر بود!
اما اساسنامه طوری طراحیشده بود که به چند جمله بسنده کند... چگونه میشود با شنیدن چهلوپنج ثانیه از یک اثر به آن رأی داد؟!!
اینکه چه توجیهی بهجز برنده کردن یک اثر برای دوسالانه در نظر گرفتن جشنواره هست؟
اگر قرار است به کسی جایزه بدهند که حتماً حق آن بزرگوار است چرا باید داور باشد؟
نکتهای که واقعاً برای من تعجبآور بود این جمله بود که: «جشنوارهی امسال جایی برای موسیقی مظلوم نداشت» به نظر من اتفاقاً وظیفهی جشنواره نجات فرهنگ یک ملت است.شما بگویید مظلوم ما میگوییم جدی!
خیلی از داورها گفتند ما دوست نداشتیم فلان خواننده مقام کسب کند اما ... این اتفاق در موسیقی پاپ بیشتر رخ داد!
دراینبین «پیمان ساکت» یکی از چهرههای به نام عرصهی موسیقی گفت:دستمزد گروه پنجاهنفرهی من یکچهارم دستمزد آقای «کامکار » نبود.من ضرر کردم ؛ مهم نیست خیلی جاها ضرر کردم اما ایستادم. من جزو داوران آثار خودم بودم اما راجع به اثر خودم چیزی ننوشتم چراکه از انصاف به دور بود...من اصرار دارم این افشاگری مالی صورت بگیرد.
وی در خصوص قبول کردن هزینهی اندک برای داوری گفت: همیشه یک فرد خنثی بودم که نظرات منصفانهام باعث میشد خیلی از نابرابریها تا حدی گوشزد شوند...
در پایان «هوشنگ کامکار» بیان داشت:من اعتقاددارم هرکس ارزش اثر هنری خودش را مشخص میکند.من راضی نیستم با هر قیمتی هنرم را به نمایش بگذارم .هرجایی که شرایط کاملاً ازنظرم قابل تائید باشند. دو ماه قبل دستمزدم را میگیرم و... در غیر این صورت شرکت نمیکنم.سال بعد هم اگر نگویم دستمزدم را دو برابر خواهم کرد؛حتماً یک و نیم برابر میکنم.هرکسی میگوید دستمزد کم گرفته نباید شان خود را پایین میآورد.نکند دولت ضعیف است که ما دستمزد بالا نخواهیم؟(دولت ضعیف نیست)تخفیفها را درجاهای دیگر در نظر میگیریم که بهتر است گفته نشود اما بهزودی خبردار میشوید.
منبع: ریتم نو
نویسنده: فرزین پاکطینت