یکصدمین نشست عصر شعر و ترانه برگزار شد/ حمایت بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران
ریتم نو: یکصدمین نشست عصر شعر و ترانه با اجرای عبدالجبار کاکایی ، عصر روز پنجشنبه یکم بهمن‌ماه با حضور صابر قدیمی (کارشناس ترانه) ، کیانوش خان محمدی (کارشناس شعر نو) و عمران میری (کارشناس شعر کلاسیک) در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
نشست عصر شعر و ترانه که به دلیل مصادف شدن با وفات حضرت معصومه (س) بخش اجرای موسیقی از کنداکتور برنامه حذف‌شده بود ، مطابق با جلسات گذشته به دو بخش تقسیم شد و در بخش اول برنامه ترانه‌سرایان جوان ترانه‌هایشان را خواندند و توسط کارشناسان برنامه نقد و بررسی شد.
در اوایل برنامه عبدالجبار کاکایی ضمن معرفی "بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران" به‌عنوان حامی برنامه افزود : «از این برنامه به بعد بنیاد آفرینش‌های هنری فرهنگسرای نیاوران به‌عنوان حامی برنامه عصر شعر و ترانه است و این بنیاد از این برنامه حمایت می‌کند و بسیار سپاسگزاریم از زحمات جناب آقای عباس سجادی که نتیجه مشاوره ، هم‌فکری و از نزدیک دیدن برنامه سبب شد تا ایشان از این برنامه حمایت کند.»
محمدمهدی نادری ، میلاد فردوسی ، فاطمه کرمیان ، احسان زرگران ، نگین اصل ، شروین رحیم زاده ، رؤیا جلالی ، امیر ریحانی پور ، فاطمه ترسا ، هادی ویسی ، معصومه درفشیان و سجاد عبداللهی ازجمله شاعرانی بودند که ترانه‌هایشان توسط کارشناسان برنامه نقد و بررسی شد.
در ابتدا عمران میری در رابطه با غزل محمدمهدی نادری گفت : « من دلیل اینکه این غزل را انتخاب کردم ، در وهله اول به خاطر این بود که بگویم واقعاً غزل گفتن کار بسیار سخت و دشوار است چون شما هر طرفی بنشینید به شما گیر می‌دهند و هر کاری که بخواهید انجام دهید در غزل به خاطر اینکه باید در یک ظرف خاصی این اتفاق بیفتد ، باید حساسیت‌های خاصی بسیار زیادی داشته باشید و به‌خصوص اینکه چون در شعر موضوعات تکراری نداریم و سر چند موضوع بحث است ، ما باید در کارکردهایمان خیلی دقت کنیم شما چند بیت دارید که همه بیت‌هایتان تکراری است.در این شعر یکسری از جاها ما ضعف تألیف داریم.ما چه بخواهیم چه نخواهیم زبان ما بازمان ما حرکت می‌کند.من معمولاً به دوستان خودم هم می‌گویم که همان‌طوری که در جامعه با دوستانتان گفتگو می‌کنید و همان‌طوری که در خانواده با اهل خانه گفتگو می‌کنید ، شعر بگویید و دنبال ترکیب‌هایی که ساخته نشدند یا جدید هستند نروید.»
در ادامه میلاد فردوسی یک شعر خواند و کیانوش خان محمدی در مورد این شعر گفت : « این شعر یک شعر نیمه بلند هست و شعر بلند به‌حساب نمی‌آید.در همچنین حد و اندازه‌ای به لحاظ طول شعر نتوانسته ما را مجاب کند که من می‌دانم دارم چه‌کار می‌کنم.این فرق می‌کند بااینکه لزوماً شعر گسسته باشد یا خیر.در اینجا اولاً یکدستی در شعر دیده نمی‌شود و دوما که ما مجاب نمی‌شویم که این از روی آگاهی بوده است.درنتیجه آن لذت و از ما می‌گیرد و وقتی‌که ما از روی آگاهی با همچنین چیزی مواجه شویم ، اتفاقاً امکان دارد حتی از یک شعر خیلی منظم هم بیشتر لذت ببریم.از مواردی که ما را در یک شعر بلند گول می‌زند موسیقی و تکرار است.خصوصاً این دو مورد را من خیلی در شعر امروز دارم می‌بینم که دارد شاعرها را گول می‌زند و به‌عنوان اینکه فکر کنند کار بلندشان یکدست از آب درآمده است.»
در بخش دیگر برنامه فاطمه کرمیان یک ترانه قرائت کرد و صابر قدیمی در مورد این ترانه گفت : «وقتی با این اثر مواجه می‌شویم در درجه اول متوجه می‌شویم که شما پیش از اینکه ترانه‌سرا شوید ، شاعرید یعنی اینکه از نوع ساخت مصراع‌ها و ابیات و ازنظر ساخت رابطه افقی و عمودی می‌بینیم که همه‌جا دارد سعی می‌کند که یک انسجامی که پیش‌تر در شعر هست رعایت کند و حتی در انتخاب هجاهای کشیده به‌جای هجاهای بلند.اینکه ذهنیت شاعرانه دارید و می‌خواهید تعبیرهای متعددی داشته باشید از بهار و اتفاق‌های دیگر خوب است اما قبل از آن باید یک مقداری توجهی به ضعف تألیف‌هایی که در اثرتان هست داشته باشید و کم‌کم این‌ها را برطرف کنید تا اثر ساخت مندتری داشته باشید.»
بخش دوم برنامه اختصاص به شعرخوانی داشت و در این قسمت از برنامه سعید صاحب دل ، سینا بهمنش ، دکتر علی آبان ، امیرحسین کاکایی ، یلدا انگالی ، بنیامین دلم کتوری ، علیرضا بدیع ، حامد ابراهیم پور ، مرتضی سکاکی ، مریم بهروزی ، امید روزبه ، آقای یاوری ، آقای پور قربانی ، سهیل مهیانی ، پرسا مقدس ، صابر قدیمی و مدیسا (دختر 6 ساله) ازجمله شاعرانی بودند که در بخش دوم برنامه به شعرخوانی پرداختند.
گفتنی است ؛ یکصد و یکمین و آخرین نشست عصر شعر و ترانه در سال 1394 ، روز پنجشنبه 6 اسفندماه از ساعت 15 در فرهنگسرای ارسباران برگزار می‌شود.
منبع: ریتم نو
نویسنده : حمیدرضا پیرمحمدی
عکس: شیما رضایی
