«زمان زيادى از دانش تنظيم موسيقى و داشتن برداشتهاى گوناگون از ملودى توسط آن در ايران نمى گذرد. در عين حال به نظر مي رسد استقبال مردم و پس از آن عوامل اقتصادى ، يكى از مهمترين اركان حياتى هر موزيسين يا اركسترى مى باشد . در اين راستا همكارى اركسترهاى كلاسيك با موزيسين ها و خوانندگان پاپ ، امكان بوجود آمدن شرايط هموارترى از نظر فرهنگى ، هنرى و اقتصادى را مهيا مى كند . به صورتي كه اين دو شاخه از سبكهاى موسيقى از جهات گوناگون همديگر را تقويت و حمايت مى كنند . گرچه اينگونه همكاري ها تا كنون توسط هنرمندان ايرانى صورت پذيرفته اما سعى بر اين است كه با تلاش بيش از پيش به استانداردهاى جهانى نزديك شويم.» این متن توضیحی بود که درباره کنسرت آنپلاگد روی بروشور های کنسرت نوشته شده بود.
در ابتدا ورود به سالن اولین قسمتی که نگاه ها را جذب می کرد، دکور استیج بود. لوگو شرکت «اکس» انتها استیج و چراغ های از سقف آویزان که نمای خوبی به صحنه داده بود. صندلی نوازندگان ارکستر زهی بر خلاف دیگر کنسرت ها، در انتها استیج و دایره وار چیده شده بود. نوازندگان ارکستر پاپ نیز در وسط استیج قرار می گرفتند. از نکات قابل ذکر این استیج، جایگاه هایی بود که در حاشیه های کناری سمت راست و چپ برای تماشاگران در نظر گرفته شده بود که فضایی صمیمی بین گروه و تماشاگران ایجاد می کرد.
قطعات «یه روزی میای»، «عاشقتم»، «بازم بتاب» به همراه ارکستر زهی نواخته شدند. «نه نرو»، «تو خیال کردی بری»، «کجایی تو» و «خاطرات تو» و سایر قطعات با تنظیمی جدید به صورت آکوستیک توسط ارکستر پاپ اجرا شد. سیروان خسروی تنظیمی متفاوت برای تمامی قطعات این کنسرت انجام داده بود و کاوه یغمایی نیز تنظیم قطعات برای ارکستر زهی را برعهده داشت. تلفیق موسیقی راک و ارکستر زهی، در عین عجیب بودن، جذابیت خودش را داشت.
در پایان لازم است اشاره کنیم که این اجرا اولین کنسرت آنپلاگد ایران بوده و سیروان خسروی به راحتی توانست به بهترین نحو این کار را انجام دهد.
منبع :
ریتم نو
عکس :
محمد ساداتيان