ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

به گزارش ریتم نو، در همین راستا برخی از هنرمندان، برگزاری کنسرت‌های‌شان را لغو کرده‌اند و عده‌ای دیگر از حضور در رویدادهای هنری پیش‌رو انصراف داده‌اند. این رویه البته انتقادهایی را هم ازسوی مردم و برخی از فعالان در پی داشته است. در این میان به تازگی برگزیدگان «جشنواره موسیقی دانشجویی صبا» نیز از حضور در جشنواره موسیقی فجر انصراف داده‌اند. جشنواره موسیقی «صبا» که دانشکده‌ی موسیقی دانشگاه هنر برگزارکننده‌ی آن بود، یکی از رویدادهای نوپای دانشجویی است که امسال دومین دوره آن در مقیاسی بزرگ در قالب ۱۸ رویداد و طی دو هفته، به‌ دبیری پوریا رمضانیان برگزار شد، و مورد استقبال متقاضیان و علاقه‌مندان موسیقی قرار گرفت.

پوریا رمضانیان دبیر جشنواره دانشجویی موسیقی «صبا» درباره نحوه حضور برگزیدگان این رویداد در جشنواره موسیقی فجر امسال گفت: "جناب آقای محمد الله‌یاری مدیر کل دفتر موسیقی وزارت ارشاد، در ایام برگزاری جشنواره‌ی صبا به مدیر اجرایی جشنواره، آقای هادی مجیدی وعده دادند که گروه‌های برگزیده جشنواره صبای امسال را در جشنواره موسیقی فجر امسال شرکت خواهند داد و ایشان به وعده‌شان عمل کردند."

رمضانیان افزود: "طی این اتفاق قرار شد گروه‌های برگزیده «دیاکو» به‌سرپرستی محمدجواد بهرامی، «فروغ» به‌سرپرستی امیر رستمی مزرعه، و «سریر» به‌سرپرستی آلا زارعی در سی‌وپنجمین فجر حضور داشته باشند و به اجرای کنسرتی مستقل یا در برج آزادی یا سالن سوره حوزه‌ هنری بپردازند که اتفاق خوب و مثبتی است."

پویا رمضانیان ضمن ابراز تأسف از وقایع اخیر کشور، ادامه داد: "سقوط هواپیمای اوکراینی و مرگ شماری از هم‌وطنان‌مان و نیز اخبار و حواشی بعد از آن تغییراتی را در برنامه‌های برخی از فعالان موسیقی ایجاد کرد که ما نیز از آن مستثنی نیستیم. بر همین اساس برگزیدگان دومین جشنواره موسیقی تصمیم گرفته‌اند از حضور در جشنواره فجر امسال انصراف دهند و من نیز در عین موافقت با این تصمیمِ عاقلانه باید این خبر را به جناب آقای الله‌یاری و رسانه‌ها اعلام کنم. به هر حال دلیل این انصراف جز هم‌دردی و اظهارِ تألم برای غمِ جان‌کاه مردم سرزمین‌مان در فجایع خونینِ اخیر نیست."

رمضانیان ادامه داد: "اینجانب پوریا رمضانیان، دبیر دومین دوره‌ جشنواره‌ «صبا»، به‌عنوانِ مسئول و برنامه‌گذار اجراها از تصمیم سرپرست‌های این گروه‌ها حمایت کرده و خود را با آنها هم‌سو و هم‌رأی می‌دانم."

پوریا رمضانیان در پایان گفت: "اطمینان دارم که آقای الله‌یاری نیز با توجه به حال روحی ملت که متأثر از جریحه و خشم توأمان است، و نیز شرایط فعلی کشور تصمیم من و برگزیدگان دومین جشنواره «صبا» را درک کرده و امیدوارم تصمیم من و سرپرست‌های گروه‌های برگزیده را خردمندانه بدانند."

خبرنگار ریتم نو در ادامه درموردِ نفسِ لغو اجراها به‌نشانه‌ی هم‌دردی از رمضانیان پرسید که چرا فکر می‌کنید در چنین شرایطی لغو اجراها می‌تواند یاری‌رسان باشد؟ آیا فکر نمی‌کنید حضور مردم در کنسرت‌ها می‌تواند خود دوای دردی باشد و عاطفه‌ی جریحه‌دارشده‌ی مردم را تسکین دهد؟

رمضانیان دراین‌باره پاسخ داد: "من موافق نیستم و به ذکر چند دلیل کوتاه در این گفتگو اکتفا می‌کنم: اول‌آن‌که، وقتی یک فرد بیمار می‌شود و در بیمارستان بستری می‌شود، اگر کنسرتی داشته باشد، لغو خواهد شد، چراکه نمی‌تواند در آن بنوازد. یا اگر همان نوازنده عزیزی را از دست بدهد، ایضاً اجرایش را لغو یا ماه‌ها به تعویق خواهد انداخت. جامعه نیز یک فرد در مقیاسی بزرگ‌تر است. پس دراین‌جا کسی‌که اجرا می‌کند، کسی‌که در این سوانح عزیزش را از دست می‌دهد، کسی‌که بلیط می‌خرد و تماشا می‌کند، و خود آن کسی‌که که جان‌اش را از دست داده، همه یک نفر بیشتر نیستند. چرا باید فکر کنیم از هم‌دیگر نیستیم، و چرا باید فکر کنیم خرید بلیط کنسرت من می‌تواند تسکینی برای حال عزیزی باشد؟ دوم‌آن‌که، این حرف زمانی صحت دارد که برای اکثر مردم جامعه این امکان فراهم باشد، نه برای چند نفر. جامعه‌ای ۷۰ ملیونی از این واقعه در اندوه هستند، و نهایت ظرفیت سالن وحدت برای کنسرت من ۷۵۰ نفر است. این زرنگ‌بازی است که من بگویم به‌خاطر تسکین مردم‌ام کنسرت می‌دهم. سوماً، باز حتی اگر حق با شما باشد و حال همان هفتصد نفر هم غنیمتی باشد، چرا باید بلیط بفروشم؟ قطعاً در این شرایط بهتر است کنسرت را رایگان کنم که لااقل کمترین خیری رسانده باشم. و درنهایت این‌که، بماند که در جای دیگر می‌شود مفصل‌تر در این مورد سخن گفت که اصلاً رسالت «موسیقی جدی» تسکین نیست، بلکه تربیت است. و تربیت هم کار یک شب و دو شب نیست.

کما‌این‌که ما اولین گروهی بودیم که کنسرت خودمان را هم لغو کردیم. گروه کر شهر تهران به رهبری آقای مهدی قاسمی و با حضور استاد رافائل میناسکانیان قرار بود ۲۳ و ۲۴ دی اجرا داشته باشد که آن را کنسل کردیم. حتماً می‌دانید یکی از اعضای سابق گروه کر شهر تهران، خانم روجا آزادیان در آن هواپیما بود. کنسرت جدی دیگری که مربوط بود به اجرای آنسامبل نیواک و خدا می‌داند که چه‌قدر برای این اجرا زحمت کشیده بودند، آن‌ها هم به نشانه‌ی هم‌دردی اجرا را کنسل کردند. یکی از دوستان من، خانم صدف الماسی هم خیلی زود از اجرای تک‌نوازی‌اش از جشنواره فجر انصراف داد. این‌ها همه اجراهای بچخیلی خوبی بودند. منتها ادب و معرفت ایجاب می‌کرد که روی صحنه نرویم. پس موسیقی رسالت تربیتی دارد که در طول زمان و با مکانیزم‌هایی بسیار پیچیده عمل می‌کند، کسی‌که بگوید: «ای مردم داغ‌دارید؟ بیایید من برای‌تان موسیقی بنوازم که آرام شوید.» درواقع خیانت‌کار است. چون هم به موسیقی و رسالت تربیتی آن آسیب وارد می‌کند، هم مردم و احساسات‌شان را به رسمیت نمی‌شناسد و از روی آن‌ها عبور می‌کند، و درواقع فقط به جیب خود فکر می‌کند. پس از نظر من این حرف‌ها شعار است. موسیقی در چنین شرایطی باید سکوت کند و در کنشی جمعی با مردم شریک شود."