"نشو" اثری از رامین وطن نیا رونمایی شد
جوانه زدن آهنگسازی جوان در موسیقی ایران
مراسم رونمایی از آلبوم «نشو» با حضور چند چهره هنری و با استقبال علاقه‌مندان به موسیقی در شهر کتاب اکباتان برگزار شد.
به گزارش ریتم نو، مراسم رونمایی از آلبوم «نشو» اثری از رامین وطن نیا، صدابردار استودیو و آهنگساز و کارشناسی ارشد موسیقی روز گذشته جمعه 20 اردیبهشت 1398 در شهر کتاب اکباتان برگزار شد.در این مراسم محمدرضا درویشی و صادق چراغی و فاطمه هاشمی مهمانان ویژه بودند و جمعی از علاقه‌مندان به موسیقی هم حضور داشتند.
این مراسم با اجرای احسان چریکی و سپس با صحبت‌های صادق چراغی آهنگساز و پژوهشگر موسیقی آغاز شد.
چراغی گفت: به رامین وطن نیا برای طی کردن دشواری‌ها و رسیدن به انتشار این آلبوم تبریک می‌گویم. ما در دوران مرگ مؤلف به سر می‌بریم. امیدوارم این اولین و آخرین اثرِ رامین وطن نیا نباشد. وارد شدن به جَرگه مؤلفان دشوار و ماندن در این عرصه دشوارتر است.
چراغی در سخنانش به این نکته اشاره کرد که مؤلفان، ایرادِ کارهایشان را در بازخوردهایِ آمده از سوی مخاطبان متوجه می‌شوند.
این پژوهشگر که نمی‌خواست به تعریف و تمجید از آلبوم «نشو» بپردازد، ترجیح داد صحبت‌هایش را حول یک اتفاق ادبیِ بزرگ ادامه دهد.
چراغی گفت: یکی از هم‌وطنان ما که از ایران مهاجرت کرده، دریکی از روستاهای گینه‌نو گرفتار می‌شود و مدت‌های زیادی را در قرنطینه‌ای دشوار سپری می‌کند. این مهاجر حالات و احساساتش را با پیامک برای یکی از دوستانش می‌فرستد. دوست او این متن‌ها را ویرایش و به فستیوالی ادبی در استرالیا می‌فرستد. این متن‌ها گران‌ترین جایزه ادبی استرالیا یعنی جایزه‌ای ۱۰۰ هزار دلاری را برنده می‌شود.
بهروز قوچانی برای گرفتن جایزه‌اش هم نتوانست از قرنطینه خارج شود؛ اما متنی برای سپاسگزاری فرستاد. او در پیامش نوشت: «ادبیات این قدرت را دارد که ساختار قدرت را به چالش بکشد. ادبیات این قدرت را دارد که به ما آزادی ببخشد.»
چراغی در پایان تأکید کرد: موسیقی این آلبوم بی‌کلام است و تولید چنین اثری بسیار دشوار است. من خودم تاکنون جرات نکرده‌ام اثر بی‌کلامی منتشر کنم. همه ما اینجا گردآمده‌ایم تا تولد یک اثر هنری را جشن بگیریم.
در ادامه کلیپی برای حاضران پخش شد که در آن رامین وطن نیا به بیان زوایایی از زندگی شخصی و هنری خود پرداخته بود.
پس از تقدیر از استاد محمدرضا درویشی مراسم با سخنرانی صاحب اثر ادامه پیدا کرد: بیشتر قطعه‌های این آلبوم ارکستراسیونی بر اساس کوارتت دارند. سازهایی مانند چهار درخت در کنار هم قرار می‌گیرند که البته سازبندی‌ها در قطعه‌های مختلف عوض می‌شود.
او ادامه داد: این آلبوم هفت قطعه دارد که دو قطعه آخر را یک ماه و نیم قبل از انتشار ساخته‌ام.
وطن نیا در ادامه صحبت‌هایش به بیان توضیح‌هایی درباره هرکدام از قطعه‌های آلبوم «نشو» پرداخت و گفت: «لالایی» را در سوگ پدربزرگم ساختم. در این اثر صدای ارکستری زهی با تک‌نوازی کلارینت را می‌شنوید که کلارینت در بستر ارکستر زهی لالایی را فریاد می‌زند.
وی ادامه داد: «بلوچی» قطعه‌ای است که موسیقی‌اش سه قسمت دارد. بخش نخست آن ریتمیک است و رقص‌های بلوچی را روایت می‌کند. در ادامه فضایی تعلیق مانند را می‌شنویم و در ادامه وارد موسیقی با حرکت می‌شویم. دلیل این فضای تعلیق این بود که الانِ بلوچستان و دشت‌های خاصش بیشتر فضایی تخت و بدون حرکت و تعلیق مانند را برایم تداعی می‌کند و نمی‌دانم چقدر درست است یا نه اما دوست داشتم تجربه‌اش کنم.
وطن نیا گفت: «صیرورت تا ۲۷.۷»، صیرورت به معنی از بودن تا شدن است. زمانی که این قطعه را ساختم دقیقاً بیست‌وهفت سال و هفت دهم سال از عمرم گذشته بود و قطعه با فضایی گنگ و تعلیق مانندی شروع می‌شود، چراکه پیش از تولد رو نمی‌دوانم چگونه بوده، پس با صدای قلب و صداهای گنگ درون رحم شروع می‌شود و سپس تولدم و دوران کودکی و در ادامه موسیقی الکترونیکی می‌شنویم که سفر به تهران را روایت می‌کند.
علاقه‌مندان می‌توانند از امروز آلبوم «نشو» را در بازار موسیقی تهیه کنند.
منبع: ریتم نو
