آرون افشار/ خط و نشان پروژه جدید معین راهبر با اجرای آرون افشار مسیر موفقیت را بهخوبی میپیماید. بعد از دو قطعه بسیار موفق و اکتیو "جانم باش" و "طبیب ماهر" حالا نوبت انتشار یک قطعه نسبتاً احساسی و آرام رسیده به نام "
خط و نشان". با توجه به اینکه دو قطعه قبل توانستند هم به شکل مستقل بسیار خوب شنیده شوند و هم در قالب پادکستهای متفاوت بهخوبی پروموت شوند، به نظر میرسید که قطعه سوم هم در همان حال و هوا منتشر شود تا موقعیت آرون افشار که قطعاً ستاره سال جاری موسیقی پاپ کشور خواهد بود، بیش از گذشته تثبیت شود. اما این قطعه، در امتداد و در نموداری با شیب بالای موفقیت دو قطعه قبلی نیست. تغییر روند و طبعآزمایی در سبکها یا استایل های مختلف موسیقی اتفاق مثبتی است ولی مهندسی مسیر پیشرفت یک خواننده جوان که با دو قطعه به این سطح موفقیت دستیافته، بسیار حساستر است و باید با دقّت بیشتری قطعات بعدی را انتخاب و منتشر کرد.
ایهام/ خدا نگهدار زانیار همیشه نشان داده که موزیسین باهوش و با درایتی است. چه در انتشار اولین کلیپهایش که سبک جدیدی را با ویدیوهای متفاوت، موسیقی کمتر استفادهشده و کلام فارسی در مارکت ایرانی معرفی کرد، چه در مشاورههایش به برادرش سیروان در مسیر شخصیاش و همکاری سیروان با سایر خوانندهها و چه در تشکیل گروه ایهام. زانیار که میدید در فضای رسمی نمیتواند با موسیقی قبلیاش توجهی برانگیزد و اتفاقی ویژه رقم بزند و حتی نمیتواند پول خوبی از آن بسازد، با هوشیاری وارد استایل جدیدی شد و توانست همراه با صدای خوب مازیار
لشنی، پروژه موفق جدیدی را کلید بزند و توجهها را بهسوی ایهام جلب کند. در مسیر کاری ایهام قطعات بسیار موفق و قطعات کمتر موفقی منتشرشدهاند که قطعه خدانگهدار جزو دسته اول یعنی موفقها و هیت ها نیست.
خدانگهدار برای یک گروه تثبیتشده و موفق ازلحاظ اجرای صحنهای شاید انتخاب مناسب و متناسبی بود ولی برای ایهام در حال جذب علاقهمند و رو به صعود، انتخاب چندان مناسبی به نظر نمیرسد. زانیار اما باهوش است و مسیر را اصلاح میکند.
هوروش بند/ دلم پریشونه نکتهای که در متن مربوط به گروه ایهام درباره انتشار یک قطعه جدید متناسب با موقعیت تثبیتشده ازلحاظ اجرای صحنهای گفته شد، درباره قطعه جدید هوروش بند، مصداق پیدا میکند. یک کار در امتداد آثار نرمال هوروش بند و مسعود جهانی و مهدی دارابی؛ چه از حیث ترانه، چه ملودی، چه تنظیم و چه اجرا. قطعه
دلم پریشونه، قطعه شدیداً جذابی نیست که به تعداد هواداران هوروش بند بیفزاید، اما میتواند خوراک خوبی برای بخش مهمی از علاقهمندان آنها باشد. یک گروه که مشغول کنسرت است، باید بتواند حداقل هر دو ماه یکبار یک قطعه جدید منتشر کند و البته انتخاب این قطعه باید با ارزیابی بازار خود و رقبا انجام شود. کار جدید هوروش بند، در این اشل قابل دفاع است. اما جهانی و دارابی باید در سال جدید، طرحی نو دراندازند. تکرار سوژهها و سبکهای پیشین، مخاطب را بهتدریج دلزده میکند و بهتبع آن، موقعیت گروه هم افت میکند.