به همت آستیاژ ضیائی
نوای" زیگورات" در نیاوران شنیده شد
ساز شهری زیگورات ساخته‌ی آستیاژ ضیائی عصر سه‌شنبه بیست و پنجم اردیبهشت‌ماه جاری، طی مراسمی با حضور جمعی از هنرمندان و صاحب‌نظران عرصه‌ی موسیقی، شهرسازی و معماری در فرهنگسرای نیاوران رونمایی شد.
به گزارش ریتم نو، در آغاز این مراسم که اجرای آن به عهده‌ی محمود توسلیان - منتقد و روزنامه‌نگار حوزه‌ی موسیقی- بود، ابتدا دکتر آریو ناصریان معمار و استاد دانشگاه به ایراد سخن پرداخت و با ارائه‌ی تعاریفی از مفهوم شهر و طبقه‌بندی کمی و کیفی آن گفت:زندگی یعنی توان لذت بردن از زمان سپری‌شده که با مقوله‌ی بقا فرق دارد.پس باید بیاییم ببینیم که ما این شهر را برای بقا انتخاب می‌کنیم یا برای زندگی. بهتر است از خودمان بپرسیم که آیا این شهر همان شهری است که فریدون مشیری و سهراب سپهری در آن زندگی کرده‌اند یا شهری است آکنده از تلاش‌های انسان برای بقا.اینجاست که زایش فرهنگی نقش و اهمیت خود را نشان می‌دهد. پرداختن به مسائلی مانند هنر و فرهنگ می‌تواند ما را به یک توسعه‌ی پایدار نزدیک کند که از مؤلفه‌های مهم مفهوم زندگی است.این فارغ‌التحصیل دانشگاه ساپینزا افزود: کیفیت‌بخشی به فضاهایی که در آن زندگی می‌کنیم، یکی از راه‌هایی است که می‌تواند به ما کمک‌های شایانی در این زمینه کند.اما این مهم چگونه اتفاق می‌افتد؟ باید بیاییم به فضاهای عمومی فکر کنیم و به اینکه چگونه می‌توانیم این کیفیت‌بخشی را در آن‌ها گسترش دهیم.اگرچه برخی از نشانه‌های فرهنگی در فضاهای عمومی شهر ما وجود دارد اما جای هنر دراین‌بین خالی است.شاید بگویید این‌همه مجسمه و نقاشی داریم اما این‌ها همه هنرهای یک‌طرفه است که مردم درروند خلق آن نقشی ندارند.هنر شهری یک هنر تعاملی است. شهر یک گالری نیست که نقش هنرمند از مردم جدا باشد.زیگورات می‌تواند ابزار مناسبی برای به وجود آوردن تعامل هنرمندانه میان مردم و شهر باشد.چنین وسیله‌ای می‌تواند زندگی کردن را از همان کودکی به کودکان ما بیاموزد نه بقا را و موسیقی بهترین بهانه برای حرکت کردن به سمت تعامل و زندگی است.
دومین سخنران این رویداد نادر مشایخی- آهنگساز و رهبر ارکستر- بود که ضمن خوانش بیتی از حافظ گفت:این ما هستیم که به‌عنوان شنونده می‌توانیم هر صدایی را به موسیقی تبدیل کنیم.اگر ما سمفونی پنج بتهوون را نشنویم یعنی این سمفونی وجود ندارد. مشایخی در ادامه با دعوت حاضران به ده ثانیه سکوت چنین بیان کرد:ما می‌توانیم این اصوات را به موسیقی تبدیل کنیم. موسیقی به شنیدن احتیاج دارد و جز لاینفک آن است.حالا دست ماست که بخواهیم جنبه‌ی اخباری صدا را کشف کنیم یا جنبه‌ی عاطفی آن را.هم‌جواری از نیازهای اولیه‌ی انسان است که با صدا می‌توان آن را ایجاد کرد،بدون اینکه کلمه‌ای صحبت کنیم.فقط صداست که می‌تواند این اتفاق را رقم بزند.صداها وجود دارند که انسان‌ها جنبه‌ی عاطفی به آن‌ها بدهند بدون اینکه عاشق هم بشوند یا از هم متنفر شوند.زیگورات و همانندانش می‌توانند این هم‌جواری را ایجاد کنند.
معصومه مهرعلی- مدرس و محقق آواز اصیل ایرانی – ضمن تقدیر از تلاش و همت این بانوی هنرمند اظهار داشت:بی‌شک تعامل در جوامع انسانی یک ضرورت است و خلاقیت در به وجود آوردن این تعاملات امری ضروری‌تر؛کما اینکه نحوه‌ی برگزاری این گردهمایی هم بیانگر چنین نگاه خلاقی است. اینکه دوستان و حاضران به‌دوراز هرگونه تکلف و ارزش‌گذاری در کنار هم ایستاده‌اند تا شاهد رونمایی از این دستاورد خلاقانه باشند.نیاز جامعه این بود که بانوان بخوانند که متأسفانه نشد و حیف شد.چراکه این مسیر به هردو جنس نیاز داشت.کما اینکه اگر فقط خانم‌ها می‌خواندند نمی‌شد.اما باز حضور داریم. من امروز اینجا حاضر شدم تا از این بانوی هنرمند تشکر کنم که با تلاش و همت و پشتکار این جریان را در فرهنگ ما آغاز کردند و امیدوارم که زیگورات به نقاط مختلف شهر برده شود و من هم بتوانم با بچه‌های این شهر در تعاملی از جنس هنر و زندگی حضورداشته باشم.
در ادامه‌ی مراسم دکتر بهروز فتحی- معاون برنامه‌ریزی سازمان زیباسازی شهر تهران-از تلاش‌های سید عباس سجادی مدیر بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و عملکرد موفق ایشان در ارتقای امور هنری یادکرد و گفت:احتمالاً در خیابان‌ها و پارک‌ها و اتوبان‌های مختلف آثار حجمی زیادی دیده اید، اما در بسیاری از مواقع آن‌ها را نادیده می‌گیریم. درواقع به‌نوعی ارتباط یک‌طرفه است و آنچه دراین‌بین اتفاق نمی‌افتد تعامل است.
ایشان در ادامه خاطرنشان کرد:بعد از دیدن ویدئویی درباره‌ی زیگورات با همکاران بیشتر متوجه جای خالی این تعامل شدیم و چنین سازهای روند این تعامل‌های شهری را سرعت می‌بخشد. لذا از جناب دکتر جعفری-معاون فنی سازمان زیباسازی شهر تهران - هم دعوت کردم که بتوانیم مقدمات بهره‌برداری از زیگورات را در شهر تهران فراهم کنیم.ایشان هم بلافاصله چند معبر مهم شهر تهران را در نظر آوردند که برای این اتفاق مناسب است. ضمن تشکر از سرکار خانم ضیائی امیدواریم که بتوانیم موجبات چنین تعاملاتی را بیشتر فراهم آوریم.
سخنران بعدی این برنامه دکتر اردوان طاهری- آهنگساز و دکترای علم موسیقی از وین- بود. وی با اشاره به اینکه زنده کردن نام زیگورات، زنده کردن فرم است و این اتفاق خوبی است گفت:یکی از عوارض تمدن این است که ما در یک شلوغی زندگی می‌کنیم.درواقع عناصر مدنیت باوجود جذاب بودن ،زندگی را مختل و روان انسان را دستخوش تغییراتی می‌کند که هم می‌تواند خوب باشد هم بد. در کلان‌شهرها این تغییرات بیشتر به سمت ناخوشی است؛چراکه ذاتاً این روند به سمت هرج‌ومرج پیش می‌رود.این عوارض،روابط بین انسانی را هم دچار مشکلاتی می‌کند.مثلاً صداهایی که شما عمدتاً در تهران می‌شنوید ناخوشایند هستند و چندان صداهای مهربانی نیستند.تغییر این صداها می‌توانند به ما کمک کنند.
وی با اشاره به تاریخچه‌ی ساخت چنین سازه‌هایی در غرب در ادامه افزود:سازه‌های محیطی‌ای مانند زیگورات می‌توانند با ایجاد مشارکت و تعامل به ما کمک کنند تا حدودی روح خودمان را دستخوش تغییراتی کنیم که درنهایت سودبخش خواهد بود.تهران به‌عنوان یک کلان‌شهر به چنین ابزارهایی بسیار نیاز دارد که امیدوارم روزی برسد که هنر از ضروری‌ترین نیازهای روزمره‌ی انسان‌ها واقع شود و نهادهای متولی این ضرورت را درک کنند تا انسان‌ها بتوانند به این وسیله زندگی بهتری داشته باشند.
محمدعلی بهمنی که مهمان ویژه‌ی این رویداد بود، به خوانش سروده‌ای مرتبط با مقوله‌ی شهر و صدا با مطلع"این گسل بیشتر از اینکه نمی‌تواند ویرانم کند" پرداخت.
در این بخش از برنامه نوبت به آستیاژ ضیائی-طراح و ایده پرداز زیگورات و کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری- رسید که ضمن خیرمقدم به حاضران درباره‌ی مقوله تعامل گفت:در رابطه با مبحث صدا و شهر صحبت بسیار شده است اما در مورد "منظر شنیداری" کمتر حرف به میان آمده است.چیزی که شهر سازها بیشتر به آن توجه می‌کنند،بحث آلودگی صوتی است و تلاشی که آن‌ها انجام می‌دهند برای کاهش این آلودگی. اما در صدا پتانسیلی وجود دارد که همان استفاده از صدا برای بخشیدن نشاط و تنوع و سرزندگی به شهر است.
ضیائی در ادامه با اشاره به اهمیت فضاهای عمومی شهر اظهار داشت:فضاهای عمومی در تهران به نسبت سایر کلان‌شهرهای دنیا بسیار کم است. در چنین شرایطی ماهیت وجودی یک ساز شهری بیشتر نمایان می‌شود که با حضورش در فضاهای عمومی می‌توانیم آن شادابی و سرزندگی را به شهر برگردانیم.سازهای شهری ازجمله زیگورات اهداف مختلفی را دنبال می‌کنند ازجمله افزایش مشارکت،ایجاد حس تعلق به آن فضایی که مخاطب به آن احساس تعلق دارد و درنهایت ایجاد یک تصویر ذهنی ماندگار از آن فضایی که مخاطب توانسته است با آن تعامل داشته باشد.
وی در پایان گفت:ساخت زیگورات برای من یک گام اولیه است که در آینده بتوانم ایده‌های شنیداری خود را به نتیجه برسانم.
در این قسمت از برنامه حاضرین در مراسم به درخواست آستیاژ ضیائی چشم‌های خود را بستند و شنوای یک پرفرمنس بودند که از بین مردم و با صدای فلوت آغاز شد و به‌تدریج با یک دمام و دیجیریدو و کاخن ادامه پیدا کرد و به زیگورات رسید.در ادامه نوازنده‌ی زیگورات- حامد ملک- خواستار تعامل و همراهی مردم در ریتم شد که این درخواست مورد اقبال واقع شد. در این روند مشارکتی مردم هم در نواختن زیگورات حضور پیدا کردند که موجبات خشنودی و استقبال آن‌ها را فراهم آورد.
حامد ملک(فلوت) میرامیر میری(کاخن) آرش قبادیان(دمام)حاج علی(دیجیریدو) نوازندگان این پرفورمنس بودند.
پایان‌بخش این مراسم غزلی از دکتر علی غضنفری با مطلع " کاش می‌شد بار دیگر غنچه‌ها را ناز کرد" بود.
لیلی گلستان،دکتر محسن حبیبی،فردین خلعتبری،رامین بهنا، علیرضا رییس دانا ،حمد ابراهیمیان،پری ملکی،مسعود فروتن،حمید اسفندیاری،رضا موسوی،شهاب الدین سیدی،سید عباس سجادی،امید خاکباز،وحید عسگریان،مرتضی صنایعی، سید علی هاشمی ،پیام سوری،توکا و بامداد ملکی و همچنین مصطفی صادق زاده از حاضران در این مراسم بودند.
به همت آستیاژ ضیائی
نوای" زیگورات" در نیاوران شنیده شد
ساز شهری زیگورات ساخته‌ی آستیاژ ضیائی عصر سه‌شنبه بیست و پنجم اردیبهشت‌ماه جاری، طی مراسمی با حضور جمعی از هنرمندان و صاحب‌نظران عرصه‌ی موسیقی، شهرسازی و معماری در فرهنگسرای نیاوران رونمایی شد.
به گزارش ریتم نو، در آغاز این مراسم که اجرای آن به عهده‌ی محمود توسلیان - منتقد و روزنامه‌نگار حوزه‌ی موسیقی- بود، ابتدا دکتر آریو ناصریان معمار و استاد دانشگاه به ایراد سخن پرداخت و با ارائه‌ی تعاریفی از مفهوم شهر و طبقه‌بندی کمی و کیفی آن گفت:زندگی یعنی توان لذت بردن از زمان سپری‌شده که با مقوله‌ی بقا فرق دارد.پس باید بیاییم ببینیم که ما این شهر را برای بقا انتخاب می‌کنیم یا برای زندگی. بهتر است از خودمان بپرسیم که آیا این شهر همان شهری است که فریدون مشیری و سهراب سپهری در آن زندگی کرده‌اند یا شهری است آکنده از تلاش‌های انسان برای بقا.اینجاست که زایش فرهنگی نقش و اهمیت خود را نشان می‌دهد. پرداختن به مسائلی مانند هنر و فرهنگ می‌تواند ما را به یک توسعه‌ی پایدار نزدیک کند که از مؤلفه‌های مهم مفهوم زندگی است.
این فارغ‌التحصیل دانشگاه ساپینزا افزود: کیفیت‌بخشی به فضاهایی که در آن زندگی می‌کنیم، یکی از راه‌هایی است که می‌تواند به ما کمک‌های شایانی در این زمینه کند.اما این مهم چگونه اتفاق می‌افتد؟ باید بیاییم به فضاهای عمومی فکر کنیم و به اینکه چگونه می‌توانیم این کیفیت‌بخشی را در آن‌ها گسترش دهیم.اگرچه برخی از نشانه‌های فرهنگی در فضاهای عمومی شهر ما وجود دارد اما جای هنر دراین‌بین خالی است.شاید بگویید این‌همه مجسمه و نقاشی داریم اما این‌ها همه هنرهای یک‌طرفه است که مردم درروند خلق آن نقشی ندارند.هنر شهری یک هنر تعاملی است. شهر یک گالری نیست که نقش هنرمند از مردم جدا باشد.زیگورات می‌تواند ابزار مناسبی برای به وجود آوردن تعامل هنرمندانه میان مردم و شهر باشد.چنین وسیله‌ای می‌تواند زندگی کردن را از همان کودکی به کودکان ما بیاموزد نه بقا را و موسیقی بهترین بهانه برای حرکت کردن به سمت تعامل و زندگی است.
دومین سخنران این رویداد نادر مشایخی- آهنگساز و رهبر ارکستر- بود که ضمن خوانش بیتی از حافظ گفت:این ما هستیم که به‌عنوان شنونده می‌توانیم هر صدایی را به موسیقی تبدیل کنیم.اگر ما سمفونی پنج بتهوون را نشنویم یعنی این سمفونی وجود ندارد. مشایخی در ادامه با دعوت حاضران به ده ثانیه سکوت چنین بیان کرد:ما می‌توانیم این اصوات را به موسیقی تبدیل کنیم. موسیقی به شنیدن احتیاج دارد و جز لاینفک آن است.حالا دست ماست که بخواهیم جنبه‌ی اخباری صدا را کشف کنیم یا جنبه‌ی عاطفی آن را.هم‌جواری از نیازهای اولیه‌ی انسان است که با صدا می‌توان آن را ایجاد کرد،بدون اینکه کلمه‌ای صحبت کنیم.فقط صداست که می‌تواند این اتفاق را رقم بزند.صداها وجود دارند که انسان‌ها جنبه‌ی عاطفی به آن‌ها بدهند بدون اینکه عاشق هم بشوند یا از هم متنفر شوند.زیگورات و همانندانش می‌توانند این هم‌جواری را ایجاد کنند.
معصومه مهرعلی- مدرس و محقق آواز اصیل ایرانی – ضمن تقدیر از تلاش و همت این بانوی هنرمند اظهار داشت:بی‌شک تعامل در جوامع انسانی یک ضرورت است و خلاقیت در به وجود آوردن این تعاملات امری ضروری‌تر؛کما اینکه نحوه‌ی برگزاری این گردهمایی هم بیانگر چنین نگاه خلاقی است. اینکه دوستان و حاضران به‌دوراز هرگونه تکلف و ارزش‌گذاری در کنار هم ایستاده‌اند تا شاهد رونمایی از این دستاورد خلاقانه باشند.نیاز جامعه این بود که بانوان بخوانند که متأسفانه نشد و حیف شد.چراکه این مسیر به هردو جنس نیاز داشت.کما اینکه اگر فقط خانم‌ها می‌خواندند نمی‌شد.اما باز حضور داریم. من امروز اینجا حاضر شدم تا از این بانوی هنرمند تشکر کنم که با تلاش و همت و پشتکار این جریان را در فرهنگ ما آغاز کردند و امیدوارم که زیگورات به نقاط مختلف شهر برده شود و من هم بتوانم با بچه‌های این شهر در تعاملی از جنس هنر و زندگی حضورداشته باشم.
در ادامه‌ی مراسم دکتر بهروز فتحی- معاون برنامه‌ریزی سازمان زیباسازی شهر تهران-از تلاش‌های سید عباس سجادی مدیر بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و عملکرد موفق ایشان در ارتقای امور هنری یادکرد و گفت:احتمالاً در خیابان‌ها و پارک‌ها و اتوبان‌های مختلف آثار حجمی زیادی دیده اید، اما در بسیاری از مواقع آن‌ها را نادیده می‌گیریم. درواقع به‌نوعی ارتباط یک‌طرفه است و آنچه دراین‌بین اتفاق نمی‌افتد تعامل است.
ایشان در ادامه خاطرنشان کرد:بعد از دیدن ویدئویی درباره‌ی زیگورات با همکاران بیشتر متوجه جای خالی این تعامل شدیم و چنین سازهای روند این تعامل‌های شهری را سرعت می‌بخشد. لذا از جناب دکتر جعفری-معاون فنی سازمان زیباسازی شهر تهران - هم دعوت کردم که بتوانیم مقدمات بهره‌برداری از زیگورات را در شهر تهران فراهم کنیم.ایشان هم بلافاصله چند معبر مهم شهر تهران را در نظر آوردند که برای این اتفاق مناسب است. ضمن تشکر از سرکار خانم ضیائی امیدواریم که بتوانیم موجبات چنین تعاملاتی را بیشتر فراهم آوریم.
سخنران بعدی این برنامه دکتر اردوان طاهری- آهنگساز و دکترای علم موسیقی از وین- بود. وی با اشاره به اینکه زنده کردن نام زیگورات، زنده کردن فرم است و این اتفاق خوبی است گفت:یکی از عوارض تمدن این است که ما در یک شلوغی زندگی می‌کنیم.درواقع عناصر مدنیت باوجود جذاب بودن ،زندگی را مختل و روان انسان را دستخوش تغییراتی می‌کند که هم می‌تواند خوب باشد هم بد. در کلان‌شهرها این تغییرات بیشتر به سمت ناخوشی است؛چراکه ذاتاً این روند به سمت هرج‌ومرج پیش می‌رود.این عوارض،روابط بین انسانی را هم دچار مشکلاتی می‌کند.مثلاً صداهایی که شما عمدتاً در تهران می‌شنوید ناخوشایند هستند و چندان صداهای مهربانی نیستند.تغییر این صداها می‌توانند به ما کمک کنند.
وی با اشاره به تاریخچه‌ی ساخت چنین سازه‌هایی در غرب در ادامه افزود:سازه‌های محیطی‌ای مانند زیگورات می‌توانند با ایجاد مشارکت و تعامل به ما کمک کنند تا حدودی روح خودمان را دستخوش تغییراتی کنیم که درنهایت سودبخش خواهد بود.تهران به‌عنوان یک کلان‌شهر به چنین ابزارهایی بسیار نیاز دارد که امیدوارم روزی برسد که هنر از ضروری‌ترین نیازهای روزمره‌ی انسان‌ها واقع شود و نهادهای متولی این ضرورت را درک کنند تا انسان‌ها بتوانند به این وسیله زندگی بهتری داشته باشند.
محمدعلی بهمنی که مهمان ویژه‌ی این رویداد بود، به خوانش سروده‌ای مرتبط با مقوله‌ی شهر و صدا با مطلع"این گسل بیشتر از اینکه نمی‌تواند ویرانم کند" پرداخت.
در این بخش از برنامه نوبت به آستیاژ ضیائی-طراح و ایده پرداز زیگورات و کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری- رسید که ضمن خیرمقدم به حاضران درباره‌ی مقوله تعامل گفت:در رابطه با مبحث صدا و شهر صحبت بسیار شده است اما در مورد "منظر شنیداری" کمتر حرف به میان آمده است.چیزی که شهر سازها بیشتر به آن توجه می‌کنند،بحث آلودگی صوتی است و تلاشی که آن‌ها انجام می‌دهند برای کاهش این آلودگی. اما در صدا پتانسیلی وجود دارد که همان استفاده از صدا برای بخشیدن نشاط و تنوع و سرزندگی به شهر است.
ضیائی در ادامه با اشاره به اهمیت فضاهای عمومی شهر اظهار داشت:فضاهای عمومی در تهران به نسبت سایر کلان‌شهرهای دنیا بسیار کم است. در چنین شرایطی ماهیت وجودی یک ساز شهری بیشتر نمایان می‌شود که با حضورش در فضاهای عمومی می‌توانیم آن شادابی و سرزندگی را به شهر برگردانیم.سازهای شهری ازجمله زیگورات اهداف مختلفی را دنبال می‌کنند ازجمله افزایش مشارکت،ایجاد حس تعلق به آن فضایی که مخاطب به آن احساس تعلق دارد و درنهایت ایجاد یک تصویر ذهنی ماندگار از آن فضایی که مخاطب توانسته است با آن تعامل داشته باشد.
وی در پایان گفت:ساخت زیگورات برای من یک گام اولیه است که در آینده بتوانم ایده‌های شنیداری خود را به نتیجه برسانم.
در این قسمت از برنامه حاضرین در مراسم به درخواست آستیاژ ضیائی چشم‌های خود را بستند و شنوای یک پرفرمنس بودند که از بین مردم و با صدای فلوت آغاز شد و به‌تدریج با یک دمام و دیجیریدو و کاخن ادامه پیدا کرد و به زیگورات رسید.در ادامه نوازنده‌ی زیگورات- حامد ملک- خواستار تعامل و همراهی مردم در ریتم شد که این درخواست مورد اقبال واقع شد. در این روند مشارکتی مردم هم در نواختن زیگورات حضور پیدا کردند که موجبات خشنودی و استقبال آن‌ها را فراهم آورد.
حامد ملک(فلوت) میرامیر میری(کاخن) آرش قبادیان(دمام)حاج علی(دیجیریدو) نوازندگان این پرفورمنس بودند.
پایان‌بخش این مراسم غزلی از دکتر علی غضنفری با مطلع " کاش می‌شد بار دیگر غنچه‌ها را ناز کرد" بود.
لیلی گلستان،دکتر محسن حبیبی،فردین خلعتبری،رامین بهنا، علیرضا رییس دانا ،حمد ابراهیمیان،پری ملکی،مسعود فروتن،حمید اسفندیاری،رضا موسوی،شهاب الدین سیدی،سید عباس سجادی،امید خاکباز،وحید عسگریان،مرتضی صنایعی، سید علی هاشمی ،پیام سوری،توکا و بامداد ملکی و همچنین مصطفی صادق زاده از حاضران در این مراسم بودند.
منبع: ریتم نو
