ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

 


در ابتدا«گلریز زربخش» پس از سلام و خیر مقدم و آرزوی خوش باشی،بیان داشت: خوشحالم با تیمی وارد همکاری شدم که تک تک آن‌ها مسنول هستند و حقیقتا که زمان ارزشمند خود را نثار انتشار این اثر کرده‌اند.

باید بگویم علت این دونوازی(دوئت) این بود که وقتی در سال2007به ایران برگشتیم قصد داشتیم به منظور خلق این اثر با چند پیانیست وارد مذاکره بشویم؛ همین کار را نیز انجام دادیم اما هیچ پیانیستی حاضر به همکاری با ما نشد! سرانجام به پیشنهاد اساتید و افرادی که در ارمنستان بودند و همیشه به ما لطف داشتند.تصمیم گرفتیم که اثر را با ویولن و ویولن سل بنوازیم. به‌صورت تمرینی این خواسته را به انجام رساندیم و نتیجه هم به نظرمان خوب شد.

بدین ترتیب ،ده -یازده دوئت مشهور و سخت را انتخاب کردیم و به اجرای آن‌ها اهتمام ورزیدیم. البته فکر ضبط دوئت‌ها از پارسال به ذهن ما خطور کرد در حالی که شاید برخی از دوئت‌ها را چهار یا پنج بار نواخته بودیم اما آن‌ها را ضبط نکرده بودیم. با خود فکر کردیم شاید این آثار بتواند مرجعی برای نوازنده‌های نسل بعد باشد که امیدواریم بهتر از ما باشند. بالاخره آلبوم ضبط شده حاصل درک شخصی ما از برخی قطعات مشهور بود. (وی در پایان صحبتهایش از تک تک اساتید دعوت شده در جلسه تشکر ویژه‌ای انجام داد)

پس از او، «داود جعفری» گفت: آنچه این دو جوان برای عرضه انتخاب کردند از نظر تکنیکی بسیار سخت و مشکل بود اما حقیقتا که آنچه گوش دادم کاری با کیفیت و سالم بود.آن‌ها به من گفتند ما این آثار را ضبط کردیم و اگر شما {این آثار را}تایید کنید ما احساس رضایت می‌کنیم و پی می‌بریم که اثر خوبی تولید کردیم. من گوش کردم وگفتم عالی بود فقط یک جا... که البته آن هم درست شد. مایلم به پدر و مادر این دو جوان به خاطر تربیت چنین فرزندانی تبریک بگویم .این دو خواهر چند سالی در خارج از ایران زندگی کردند و به نوعی زندگی خود را وقف موسیقی کردند.زمانی هم که به ایران آمدند تغییرات مثبتی در آنها دیدم به طوری که فکر می کنم تبدیل به اهنرمندان دیگری شدند.کار آن‌ها واقعا که بی نظیر بود.

«کیاوش صاحب نسق» بیان داشت: باعث افتخار من است که اکنون اینجا حضور دارم. به نظر من این دو خواهر،دو نوازنده‌ای هستند که به تمام و کمال واژه ی حرفه ای در خور آنها است. مطمئن هستم که این جوانان به خاطر تفکر و ایده آل‌هایی که دارند به خود اجازه نمی‌دهند که یک کار ناقص تولید کنند و اسم آن را آلبوم بگذارند. نکته‌ی دیگر که من فکر می‌کنم یک هنرمند در درجه‌ی اول باید انسان خوبی باشد و اطمینان دارم که این دو گرامی انسان های خوبی و هنرمندان حرفه‌ای هستند.

باید به انتخاب آنه‌ا تبریک گفت چرا که دست روی زنجیره‌های فراموش شده‌ای گذاشتند که صد در صد می‌تواند راه گشایی برای موسیقی باشد. انتخاب آن‌ها نه به خاطر جذابیت سطحی بلکه ماحصل کنجکاوی و تفکر در موسیقی بوده که در ناخودآگاه آن‌ها حک شده است...

«وارطان ساهاکیان»ضمن بیان اینکه «زیاد وقت نمی‌گریم» گفت: من این دو خواهر را چند باری دیده‌ام و می‌دانم که آدم‌های فعال و زحمت کش و کوشایی هستند. موفقیت آن‌ها برای من غریب نبوده و نیست. وقتی آلبوم را گوش کردم با خودم گفتم چقدر با کیفیت!؛به آن‌ها و خانواده‌ی محترمشان به خاطر داشتن چنین فرزندانی تبریک می‌گویم.

«هوشیار خیام» گفت:ارتباط ویژه‌ای بین منو صاحبان اثر برقرار است چرا که هر سه ما ازشاگردان استاد «جعفری» بوده ایم.به نظر من نیز بهره بردن از استادی چون او باعث شده که این کار نیمه کاره و ناقص تولید نشود.

به نظر من دو اتفاق مهم در اثر تولید شده افتاده است؛ یکی کیفیت بالا و دیگری راه نما بودن.این مجموعه به طور خاص مسیر خوبی را برای آینده ی موسیقی تعیین می کند.منتظر کارهای بعدی آنها هستم که می دانم در راه است.

در پایان «رضا مهدوی»ضمن اشاره به اهمیت موسیقی بی‌کلام و ابراز شادمانی از همکاری با این دو هنرمند،گفت:نفس عمل و جرنت و شهامت این دو مهم و برهمه‌ی ما است که این دو هنرمند را حمایت کنیم .به‌عنوان یک تولید کننده از کودکی با موسیقی عجین بوده‌ام و با این تجربه می خواستم بگویم که به نطرم اثر این دو هنرمند چیزی کم از غرب ندارد.شایدغربی‌ها نتوانند سازهای ما را بنوازند اما ما به وسیله‌ی این اثر ثابت کردیم که می‌توانیم.

امیدوارم هنرستان موسیقی بتواند از وجود این دو گرامی بهره ببرد .در ادامه صحبت‌هایی توسط او در خصوص ارکستر سمفونیک تهران صورت گرفت که به دلیل عدم حضور اعضای ارکستر سموفنیک در آن نشست و بی ارتباط بودن این بحث به موضوع اصلی از ذکر آن‌ها معذورم.



منبع : ریتم نو

نویسنده: فرزین پاک طینت

عکس: دنیا گرینی