ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

امیرحسین رضایی، نوازنده ی درامز و گیتارباس، سه قطعه¬ی «اره برقی»، «172» و «رانش» را آهنگسازی و تنظیم کرده است. او که بیش از یازده سال در نوازندگی تجربه دارد و اجراهای متعددی داشته، ایده ی اصلی و هسته ی فکری گروه هاگ را ایجاد کرده است. صراحت و نظم در نوازندگی درامز از ویژگی های برجسته ی نوازندگی او ست.
این شکل از راک، فارغ از معناپردازی های سیاسی و اجتماعی و ... که غالباً از شعر و ترانه نشأت می گیرند، آهنگی را به گوش انسان¬ها می¬رساند که بر آهنگین¬بودن و همین¬طور راک بودن خود تکیه دارد.
آریا پورطباطبایی، نوازنده¬ی پیانو و کیبورد، همواره کالبد دانش خود در نوازندگی موسیقی کلاسیک را با روح موسیقی راک زندگی بخشیده است که این توانمندی و شناخت به خوبی در تمامی قطعات آلبوم رانش مشهود است. آریا دوازده سال در نوازندگی پیانو تجربه دارد و بارها به عنوان نوازنده¬ی کلاسیک و راک به روی صحنه رفته است.
آلبوم «رانش» نوعی از راک را در ایران به وجود آورده است که ریشه در راک¬اندرول دارد و مشابه با پراگرسیو راک دهه شصت و هفتاد رفتار می¬کند. با این تفاوت که برهنه و آزاد از قید و بندهای نمادگرایانه و مفهومی، توجه شنونده را به نفسِ شنیدن جلب می¬کند. آنچه از نام و فضای حاکم بر آهنگ¬ها می¬تواند برداشت شود، چیزی ست که شنونده باید به تنهایی از پس کشف آن برآید و با اندک اشاره¬هایی که می¬تواند به هردلیلی ایجاد شده باشد، راه ویژه¬ی خود را برای اندیشیدن به معناهای ضمنی موسیقی باز کند. شاید این اولین بار در ایران باشد که موسیقی راک، با چنین رویکردی آفرینش آغاز می-کند.
محسن رضایی نوازنده¬ی گیتار الکتریک است که آهنگسازی و تنظیم قطعه¬های «ریشه¬کن» و «بارانداز» کار او ست. بیش از چهارده سال است که گیتار می-نوازد و اجراهای متعددی داشته است. او همواره در صدد ارائه¬¬ی شکلی از گیتارنوازی بوده است که یادآور و معرف کار منحصربه¬فرد او به عنوان نوازنده¬ی گیتار باشد.
موسیقی راک چیزی نیست که با برچسب¬زدن و استفاده از سازهای رایج این ژانر، بتواند به وجود بیاید. آنچه مورد نیاز است، تم¬هایی نو با تنظیمی ویژه است که در عین حفظ¬کردن جایگاه خود در کلیت راک (از دیروز تا امروز)، بتواند تصویری تازه از کنارهم¬قراردادن نت¬ها و چه بسا مهمتر؛ آن سازهای محدود و صداآشنا، بیافریند.

 

منبع : ریتم نو