ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

فرناز خاکپور : دولت باید موسیقی را ارزان‌تر به مردم ارائه دهد

 

 

 

 

 

از فعالیت‌هایی که تا امروز درزمینهٔ نوازندگی داشتید بفرمایید

نوازندگی را با ساز پیانو و از یازده‌سالگی ساز ویولن را شروع کردم. بعد از اتمام هنرستان دو سال داخل ایران مدرک فوق‌دیپلم گرفتم و شش سال هم در کشور ارمنستان اقامت داشتم و مدرک فوق‌لیسانس نوازندگی‌ام را از دانشگاه‌های این کشور گرفتم.

پس از هنرستان سه سال (1378-1381) سابقه‌ی همکاری با ارکستر سمفونیک تهران را داشتم و سپس سال 81 به کشور ارمنستان رفتم که در دوران دانشجویی در این کشور فعالیت جدی‌ای به‌غیراز کنسرت‌های دانشگاهی نداشتم. زمانی که پس از شش سال به ایران برگشتم در هنرستان موسیقی دختران و دانشگاه علمی کاربردی تدریس می‌کردم.

در چندین گروه ه موسیقی ازجمله گروه حمید حامی ، کامران رسول‌زاده ، علیرضا قربانی ، فردین خلعتبری و گروه دختران پولاریس نیز حضور داشتم.

در حال حاضر با ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی همکاری می‌کنم و به علت حجم زیاد برنامه‌ها با آقای رسول‌زاده همکاری نمی‌کنم و به‌صورت موقت از گروه ایشان جدا شدم و اگر حجم کاری‌ام کم شود با آقای رسول‌زاده بازهم به روی صحنه خواهم رفت در غیر این صورت اگر همکاری‌ام با ارکستر ملی و فعالیت این ارکستر پابرجا باشد دیگر با آقای رسول‌زاده همکاری نخواهم داشت و در کنسرت ترکیه ایشان هم به دلیل تداخل زمان برنامه‌ها حضور ندارم.

 

به نظر شما نوازنده‌ها در ایران به جایگاهی که استحقاقش رادارند می‌رسند؟

مردم ایران به کلام بیشتر از موسیقی اهمیت می‌دهند و بیشتر توجه‌ها به سمت خواننده جلب می‌شود و در گروه‌ها ازنظر درآمد هم اختلاف سطح درآمد خواننده با نوازنده‌ها بسیار زیاد است.

شخصاً فکر می‌کنم نوازنده‌ها در ایران به‌اندازه‌ی زحمت و تلاششان به جایگاهی که استحقاقش رادارند نمی‌رسند و نسبت به نوازنده‌های سایر کشورهای دنیا کمتر دیده می‌شوند و کمتر مورد تشویق و استقبال مردم قرار می‌گیرند و درآمد کمتری دارند و اکثر نوازنده‌ها صرفاً از روی علاقه‌ای که به حرفه‌شان دارند در این زمینه فعالیت می‌کنند.

 

در تمام کشورهای جهان خواننده سالاری وجود دارد ، به نظر شما در این زمینه تفاوت ایران با سایر کشورها چیست؟

در ایران پدیده‌ی خواننده سالاری پررنگ‌تر از سایر کشورها است چراکه مردم نسبت به شعر و کلام ، کمتر باهنر موسیقی آشنایی دارند اما در سایر کشورها مردم به موسیقی هم خیلی توجه می‌کنند و موسیقی را خیلی بهتر از مردم ما می‌شناسند و در این کشورها مردم به کارهای بی‌کلام هم علاقه‌ی فراوانی دارند و این موجب بیشتر دیده شدن نوازنده‌ها می‌شود. مردم ایران از شنیدن موسیقی‌های بی‌کلام خیلی زود خسته می‌شوند و ارتباط برقرار نمی‌کنند و ذوقی برای موسیقی بی‌کلام ندارند.

 

پس شما فکر می‌کنید اگر در سطوح ابتدایی به کودکان و نوجوانان موسیقی آموزش داده شود این مسائل و مشکلات حل می‌شوند؟

صد در صد؛ به نظر من موسیقی تأثیر بسیار مثبتی روی خلاقیت و تمرکز افراد دارد و هنگامی‌که از سن کمتر با موسیقی آشنا شوند، نوازنده و هنر نوازندگی او را بیشتر درک می‌کنید.

 

ازنظر شما چه مشکلات سر راه نوازنده‌ها هست؟

در حال حاضر بیشتر از قبل شاهد نوازنده‌هایی هستم در خیابان‌ها می‌نوازند البته نه در سطوح حرفه‌ای اما مشکل اصلی نبود ارتباط قوی بین نوازنده‌ها و مردم است و در سایر کشورها می‌بینیم که نوازنده‌ها در کافه‌ها و رستوران‌ها فعالیت دارند و ساعت‌ها می‌نوازند و ارتباط بسیار قوی، خوب و نزدیکی با مردم دارند و حس مشترک فراوانی بین نوازنده‌ها و مردم ردوبدل می‌شود. مردم خیلی بیشتر موسیقی می‌شنوند و به علت این فعالیت‌ها و اجراهای زیاد نوازنده هم با اعتمادبه‌نفس و تجربه‌ی بیشتری اجرا می‌کند. اما امکان این اتفاق برای ما بسیار کم است و ما در ایران باید سالن اجاره و کنسرت برگزار کنیم که این اتفاق تقریباً غیرممکن است چراکه توان جذب مخاطب و اسپانسر وجود ندارد و اسپانسرها فقط از تعدادی خواننده‌ی خاص حمایت می‌کنید.

در ایران به نوازندگی به دید یک شغل نگاه نمی‌شود و از دید مردم هرکسی از هر حرفه‌ای می‌تواند یک نوازنده باشد درصورتی‌که علم موسیقی شاخه‌های بسیار زیادی دارد و نیازمند وقت بسیار زیادی است.

 

ازنظر شما سلیقه موسیقایی امروز مردم ایران بهتر از قبل شده است یا خیر؟

به نظرم بهتر شده است چراکه مردم به اینترنت دسترسی دارند و موسیقی را دنبال می‌کنند. شاید درگذشته کیفیت بالاتر بود اما مردم به‌اندازه‌ی امروز پیگیر موسیقی نبودند.

مردم امروز با نگاه بازتری سراغ موسیقی می‌روند و بیشتر از گذشته وقت صرف موسیقی می‌کنند اما مسئله‌ای که وجود دارد آزاد و در اختیار نبودن گونه‌هایی از موسیقی است که موجب شناخت کمتر مردم می‌شود. مردم هرچقدر بیشتر و در مکان‌های مختلف موسیقی را بشنوند، شناخت بیشتر و بهتری پیدا می‌کنند.

 

شما نوازنده را هم در عدم شناخت و کمتر شنیده موسیقی مقصر میدانید؟

خیر؛ با توجه به شرایط این امکانات برای نوازنده‌ها وجود ندارد به‌ویژه برای بانوان که در مکان‌های عمومی در شرایط عادی هم احساس راحتی نمی‌کنند و شرایط نوازندگی وجود ندارد. من دوست دارم که ارتباط بین نوازنده‌ها و مردم بیشتر شود و مردم فقط برای کلام به کنسرت‌ها نروند.

 

ازنظر شما چه اقدام‌هایی در این زمینه باید صورت بگیرد که این ارتباط قوی‌تر از حال حاضر شود؟

به نظر من باید از طرف دولت اقدام‌هایی صورت بگیرد و حتماً باید موسیقی را ارزان‌تر به مردم عرضه کنند. در خیلی از کشورهای جهان برای مثال در ارمنستان که من تحصیل می‌کردم مردم هزینه‌های خیلی کمتری برای رفتن به کنسرت‌ها پرداخت می‌کردند و حتی گاهی اوقات کنسرت‌ها برای قشر دانشجو رایگان و تعداد اجراها بسیار زیاد بود و درآمد و خدماتی که به نوازنده‌ها ارائه می‌شد، دولت بر عهده می‌گرفت که نوازنده‌ها توان برگزاری کنسرت را داشتند. شخصاً فکر می‌کنم اسپانسر شدن صرفاً توسط عده‌ای خاص به موسیقی ما کمک نمی‌کنم. اگر دولت به نوازنده‌ها حقوق بدهد و کنسرت‌ها ارزان‌تر به مردم ارائه شود قطعاً مردم بیشتر استقبال می‌کنند و این به موسیقی ما کمک بسیار زیادی می‌کند.

صحبت پایانی؟

از شما و سایت خبری « ریتم نو » تشکر می‌کنم

 

 

 

 

منبع : ریتم نو

نویسنده : حامد سلگی