یک‌سوم هنرمندان جشنواره موسیقی فجر بانوان بودند
سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر پایان یافت و حالا می‌توان مشخصه‌های این دوره جشنواره را مرور کرد.
به گزارش ریتم نو، سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر نخستین دوره‌ای است که جشنواره بر اساس آیین‌نامه برگزار شد، آیین‌نامه‌ای که پس از تدوین منتشر شد تا کارشناسان و هنرمندان موسیقی نقد و نظر خود را برای تغییر و اصلاح آن بیان کنند، هرچند در آن زمان هنرمندان و کارشناسان بی‌تفاوت از کنار آیین‌نامه گذشتند و درباره آن ننوشتند و نگفتند اما پس از نهایی شدن و ابلاغ آیین‌نامه و در زمان برگزاری جشنواره، نظراتی درباره آیین‌نامه مطرح شد. تردیدی نیست که این آیین‌نامه ناجی جشنواره از همه مسائل نیست اما مبنایی است که نظم و انضباط بیشتری به این رویداد می‌دهد و در روند اجرا ضرورت‌های آیین‌نامه روشن‌تر می‌شود و قابل‌بازنگری است. بر اساس همین آیین‌نامه انتخاب دبیر جشنواره از تصمیم فردی خارج شد و شورایی از هنرمندان، استادان و مدیران دبیر جشنواره را انتخاب کردند.سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، غیررقابتی برگزار شد و تم اجرای آهنگسازان ایرانی را محور قرار داد و گرچه انگیزه برگزیده شدن در جشنواره نبود اما گروه‌های فراوانی در جشنواره ثبت‌نام کردند و فرصتی شد تا بر اجرای آهنگسازان ایرانی تمرکز شود. این رویکرد جشنواره می‌تواند تلنگری باشد که به آهنگسازی و آهنگسازان ایرانی و آثارشان، نیازها و داشته‌های آهنگسازی ایران توجه شود، درباره آن گفتگو شود و تصویری از چگونگی اجرای آثار آهنگسازان به دست آید.
در این دوره جشنواره گروه‌های ویژه بانوان حضور نداشتند و از چهار گروه متقاضی هیئت انتخاب، هیچ‌یک از گروه‌های ویژه بانوان را برای حضور در جشنواره انتخاب نکرد اما زنان در گروه‌های مختلف جشنواره حضور داشتند و ۳۵ درصد نوازندگان و هنرمندان جشنواره سی و چهارم زن بودند. تک‌نوازی فریماه قوام صدری، آرپینه ایسرایلیان، ارکستر هنرستان موسیقی دختران، گروه خنیاگران مهر که تمام نوازندگان آن زن هستند و حضور بانوان هنرمند و نوازنده در گروه‌های مختلف حاضر در جشنواره در تهران مجموع از بین ۱۱۰۰ هنرمند، ۳۷۷ نفر زن بودند. اینکه حضور زنان در جشنواره فقط با اجرای گروه‌های ویژه بانوان مترادف و معنی شود، نگاه تقلیل‌گرایانِ به حضور بانوان در جشنواره است.
جشنواره موسیقی فجر در این دوره به‌جای تمرکز بر نام‌ها و گروه‌های مشهور، توجه به آثار را محور قرار داد تا آثار باکیفیت هرچند از گروه‌های کمتر شناخته‌شده، در جشنواره اجرا شود و گروه‌ها باانگیزه اجرا در جشنواره آثار خود را اجرا کنند. هرچند جشنواره از نام‌های مشهور موسیقی هم خالی نبود، محمد اسماعیلی و سعید ثابت، مجید کیانی، ارکسترهای سمفونیک و ملی، فریماه قوام صدری، سیمون آیوازیان که پس از ۴۲ سال دوباره روی صحنه اجرا کرد، گروه آوازی تهران در جشنواره موسیقی فجر در تهران و هنرمندانی مانند علیرضا قربانی، حسام الدین سراج، گروه لیان، احسان خواجه امیری و ... در استان‌ها اجرا کردند.
تردیدی نیست که شرایط اقتصادی کشور، امسال با سال و سال‌های گذشته تفاوت زیادی دارد و در این شرایط سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر با بودجه کمتر از سال گذشته و البته افزایش قابل‌توجه هزینه‌ها گروه‌های متنوع موسیقی ایران و چند گروه از دیگر کشورها را میزبانی کرد.
سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر پس از چند دوره فراتر از تهران رفت و علاوه بر تهران، ۱۵ استان جشنواره موسیقی فجر را برگزار کردند و نیمی از کشور با این رویداد همراه شد. در استان‌های البرز، زنجان، اردبیل، سمنان، منطقه آزاد اروند، لرستان، کرمانشاه، فارس، گلستان، همدان، مرکزی، جنوب کرمان، لرستان، گیلان، اصفهان، گروه‌های استانی و ملی با اجرای موسیقی نواحی، ایرانی و پاپ با بیش از ۱۲۰ اجرا روی صحنه رفتند و بیش از ۴۰ کارگاه و نشست برگزار شد و فرصتی شد تا مخاطبان و دوستداران موسیقی در نقاطی از کشور اجرای گروه‌های موسیقی را ببینند. سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر بی‌نقص نبود اما با یک تم مشخص و فارغ از تلاش برای جذب نام‌ها و گروه‌های مشهور، فضایی فراهم کرد تا گروه‌های کیفی که کمتر فرصت و امکان اجرا را دارند، در جشنواره روی صحنه بروند.
منبع: ریتم نو
